മന്ദാരം

ഞാന്‍  നട്ട്  വളര്‍ന്ന സൗഹൃദ മന്ദാരമിന്നു   പൂത്തുനില്കുന്നു,

അതിന്‍ തണലില്‍  ഞാന്‍ ശാന്തനും ..

അതിന്‍ കീഴെ നില്‍കുന്നയെന്നെ 

വെറുതെ വിടാതെ നോക്കുന്നു ഇന്നലെകള്‍ ..

വെള്ളിനക്ഷത്രങ്ങള്‍പോലെ ഇന്നലെകള്‍ വന്നു,

ഇന്ന് വെള്ളിമുകിലുകള്‍ നിറഞ്ഞു തെളിയും പകലുകളും ..

പ്രണയമേ , ജീവന്മരണ നേര്‍രേഖയില്‍ വെച്ചെന്നെ 

വലിക്കുന്നു കാന്തമായി ശക്തം നീ .. 

എന്റെ ചിന്താചേതനകള്‍ക്ക് ചിറകേകിയതും,

യുക്തിക്ക് വര്‍ണമേകിയ മഴവില്ലും നീ തന്നെ ,

ഒടുവില്‍ അറിവൂ ഞാന്‍, നീയാണ് 

ഇന്നെനിക്കുമുകളില്‍ പൂത്ത  മന്ദാരവും ..