മനസ്സിന്‍ ജാലകം തുറന്നു വന്ന പൌര്‍ണമിയെ ,
മിഴിയില്‍ നിദ്ര മയങ്ങുമ്പോള്‍,
അകമേ നിറയുന്ന വെളിച്ചമാണ് നീ ..
പുലരെ പൊന്‍ പ്രഭാതം പുഞ്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ ,
മിഴിയില്‍ തിളങ്ങുo
വജ്രമാകുന്നു നീ .
ഹൃദയത്തില്‍ അലിഞൊഴുകും ഈണമായും, നിണമായും
പിന്നെ എന്നിലെ ഞാനറിയാത്ത ഞാനായും,
ഉള്ളിലെ ഋതുഭംഗികളുടെ ഭാവമായും,
അമൃതായി ജീവനിലലിയും പ്രസാദമായും,
മാനസ സരസ്സില്‍ വിടരുന്നൊരു നിശാപുഷ്പമെ,
നിന്നിലെ അഴകും സുഗന്ധവും അറിയുന്നു ഞാന്‍ .
കണ്ണില്‍ സ്ഫടികം തെളിയിച്ചഗ്നിയുമായി
എന്‍ നെഞ്ചിലെ പ്രണയാതുരതയെ ജ്വലിപ്പിച്ചും
എന്നും കണ്ട ഒരേ സ്വപ്നത്തെ മോഹിച്ചും
ഇന്ന് ഇലകള്‍ പൊഴിച്ച ഈ വഴിയില്‍ നടക്കുമ്പോള്‍,
അകലെ തെളിയുന്ന വെട്ടത്തെ നോക്കി
കണ്ണൊന്നു ചിമ്മവെ , കാണുന്നു ഞാന്‍,
'കൈകോര്‍ത്തു നമ്മള്‍ അഗ്നിയെ വലം വയ്കുന്നതും
വേദമന്ത്രങ്ങളും വാദ്യങ്ങളും നമുക്കായി മുഴങ്ങുന്നതും
ഒടുവില്‍ സിന്ദൂരമണിഞ്ഞു നീയെന്റെ നിഴലായി നില്‍കുന്നതും'.....
ഇന്നീ ഋതുക്കള്‍ മനസ്സില്‍ പൊഴിക്കും നിനവുകള്‍
നിളയാം മോഹങ്ങള്‍കുമീതെയൊഴുകവേ,
അതിന്‍ തീരത്തിരുന്നു,വര്ണ്ണശബളമാം പുഞ്ചിരിതൂകി
എന്റെ തോളില്‍ ശയിക്കും പ്രിയയുമൊത്ത്
നെയ്തു തീര്‍ക്കുന്നു ഞാന്‍ ,നാളെയുടെ സ്വപ്ന ഗോപുരങ്ങള്‍ ..
നെയ്തു തീര്‍ക്കുന്നു ഞാന്‍ ,നാളെയുടെ സ്വപ്ന ഗോപുരങ്ങള്‍ ..
